จดหมายเปิดผนึก
พัสดุใจ

            วันนี้ใบหน้าจึงมีรอยยิ้ม มีอารมณ์ขันและขำได้แม้กับเรื่องน้อยนิดที่ผุดคิดขึ้นในใจ กล่องสีขาวไม่เล็กไม่ใหญ่นำความเบิกบานมาให้ เต็มเปี่ยมด้วยความปรารถนาดี อัดแน่นด้วยความระลึกถึงและความห่วงใย ใจจึงโปร่ง โล่ง เบา ผ่อนคลาย แต่มิถึงกับเพลินเผลอจนลืมเครื่องดื่มที่ยังกรุ่นอยู่
            ฉันจึงวางกล่องที่ยังไม่แกะลง ยกกาแฟที่เหลือเพียงค่อน ดื่มแกล้มของทิพย์ที่แปรเปลี่ยนเป็นปีติ แผ่กว้างไร้ขอบเขต...
            จึงอนุโมทนาถึงผู้ให้และส่งพัสดุใจอันไร้หีบห่อ ไร้น้ำหนักกลับไปโดยไม่จ่าหน้า มอบให้ด้วยความปรารถนาเดียวกัน
                                                                      เป้ สีน้ำ
                                                                      ตุลาคม 51